Swaziland, Zululand en Drakensbergen

Ten eerste even een kleine mededeling voor iedereen die ons probeert te appen. Ons WiFi is heel beperkt en slecht, dus sorry als jullie soms even (heel lang) niets van ons horen!

Vanuit het midden van de Drakensbergen en ons eerste vrije middagje ons volgende verslag. We doen iedere dag zoveel indrukken op, dat het echt lastig is om alles in woorden te beschrijven. Bij deze dan een poging.

Na een goed ontbijt in onze lodge in Hazyview vertrokken we naar de grens met Swaziland. Onderweg keken we onze ogen uit. De armoede van Afrika is hier goed zichtbaar. De huisjes zijn niet alleen heel klein, maar zijn vaak ook zonder ramen en hebben of een rieten dak of een dak van golfplaten. Daarnaast lopen er overal mensen langs of over de wegen (ja ook over de snelwegen, die doorgaans goed te berijden zijn). Veel Afrikaanse kinderen die van of naar school lopen, hebben ook deze route en zwaaien naar je auto als je langsrijdt. Naast mensen lopen er ook allerlei dieren op de weg, zoals koeien, geiten en apen.

Eenmaal aangekomen bij de grens was het de bedoeling dat je eerst een stempel krijgt om Zuid-Afrika uit te rijden en daarna een nieuwe rij in moet, waar je een stempel krijgt om Swaziland in te mogen rijden. Dit ging bij onze natuurlijk 3 keer verkeerd, maar uiteindelijk mochten we er toch door. Haha Vanaf de grens was hel al goed zichtbaar dat dit land nog armer is. Dit vonden we best erg om te zien. Wat hebben we het toch goed thuis! Het landschap zelf is echt prachtig. We reden door het Malolotja Nature Reserve. Dit landschap is heel groen en we hadden hele mooie uitzichten. In de verte zagen we echter een rookwolk opkomen. De wolk kwam vanaf een top van de berg. We reden natuurlijk volgens een vaste route, maar kwamen steeds dichter bij de rookwolk. Op een gegeven moment reden we door de wolk heen (met de ramen dicht natuurlijk) en zagen we gelukkig de brand achter ons verdwijnen. Gelukkig waren we al bijna bij ons lodge.

De lodge lag middenin de Ezulwini vallei en dit was werkelijk waar, ergens midden in de rimboe haha! De kamer was helemaal in Afrikaanse stijl met donker hout, veren en drierenprinten dus was ook helemaal de smaak van Linda haha Voor het diner bleven we in de lodge en smaakte wederom goed. Als voorgerecht hadden we, op aanraden van de Belgische eigenaresse, de lokale specialiteit: Bobotie. Een soort driehoekige loempia met gekruid gehakt. Tijdens het diner viel de stroom nog even uit. Schijnt ook normaal te zijn. Met wat noodstroom en wat kaarsen aan genoten we verder.

De volgende ochtend werden we om 7 uur weer wakker en zagen tot onze verbazing dat een medewerker van de lodge onze auto aan het poetsen was. Wat een service! Na een vullend ontbijt reden we naar een Cultural Village. Hier was een oud Swazi dorp nagebouwd en door middel van een privetour door dat dorp werd ons de gebruiken en het leven van de Swazi uitgelegd. Deze huisjes zijn de rieten huisjes met rieten daken. Als we curiosa kochten bij de oma van het dorp, mochten we ook nog binnenkomen in het huis van oma! Uiteraard kocht Linda even een mooie sleutelhanger met een houten Swazi plaat. De kosten waren wel 10 rand (70 eurocent), maarja hiervoor mochten we wel in het huisje van oma kijken. Wij vonden het allemaal best een poppenkast en hadden het idee:dit zal wel van vroeger zijn, maar na gesprek een dag later met een Zulu local bleek dat de regels (als je wil trouwen met een meisje moet je voor haar vader koeien kopen) nog steeds van toepassing zijn in de dorpen. Na een dans van deze Swazi stam reden we verder terug naar de grens met Zuid-Afrika. Hiervoor reden we een speciale route, aangeraden door de Belgische dame van onze lodge. Wederom een prachtige route door de bergen.

Bij de grens ging de overgang een stuk sneller en was er zelfs een modern, schoon publiek toilet! Feest voor Linda uiteraard! Eenmaal over de grens waren we in de provincie Kwazulu Natal, oftewel Zululand. Hier kwamen we weer in een heel ander landschap terecht. Droge gebieden overheersten. Toen we bij ons dorpje kwamen, waren we best vroeg dus besloten we door te rijden naar St Lucia. Dit dorpje ligt aan een meer waar nijlpaarden en krokodillen zwemmen en hier zagen we ook de Oceaan! in het meer zagen we ook een stuk verder nijlpaarden liggen, welke goed met de verrekijker te zien waren. Vervolgens reden we naar onze lodge in Hluhluwe. Dit dorpje spreek je uit als Sljuusljuuwe. Haha.

De lodge in Hluhluwe lag wederom midden in de rimboe. Via een raar zandweggetje kwamen we bij de lodge aan. Ons 'huisje' stond midden in de natuur en de kikkers en andere dieren konden we goed horen in het hutje. De klamboe boven het bed was ook echt geen overbodige luxe, want het stikt er van de muggen! Voor het diner bleven we in de lodge. We kregen een vrij simpel diner geserveerd en was eigenlijk niet te nassen haha Bijzonder was wel de lokatie, rondom een kampvuur. Na het diner kregen we als verrassing een Zuludans van de medewerkers van de lodge. Zij deden heel erg hun best met zang, dans en 1 tembe. Dit was behoorlijk gezellig en aan het eind van de dans mochten we meedoen! Uiteraard stond Linda vooraan, maar zelfs Maarten sloot aan om mee te dansen met onze Zuluvrienden! Na de dans genoten we nog even een drankje rondom het kampvuur en kwamen we in gesprek met de medewerker van de lodge. Wij vroegen wat voor dansen het waren en hij gaf aan dat deze dansen Zuludansen waren die gedanst worden tijdens trouwerijen en een soort van 'verlovingen'. Dit komt voor als de man een meisje wil trouwen. Dan moet hij eerst toestemming vragen aan de rest van de familie en daarna wordt met de vader de prijs bepaald. Prijs als in bijvoorbeeld 20 koeien. Zelf had hij ook een meisje op het oog, maar hij had nog geen geld genoeg om genoeg koeien te kopen.

De volgende ochtend stonden we vroeg op en namen we ons 'ontbijtpakketje' (kokhalsmoment Linda, want die boterhammen waren natuurlijk niet te vreten) mee in de auto naar St Lucia. Ons doel was een boatcruise op het meer en dus....tussen de nijlpaarden en krokodillen. Dit was werkelijk fantastisch! Niet alleen was de natuur prachtig, maar de krokodillen lagen overal op de loer! In het begin zagen we een paar nijlpaarden alleen rondzwemmen, maar later lagen hele families te bakken in het zonnetje. Wat zijn die beesten groot! En ook het gevaarlijkst hoorden we, omdat ze nooit meer loslaten als ze je in het vizier hebben. In het dorpje St Lucia lopen ze ook in de avond rond om te drinken uit de zwembaden haha Owja en ze adviseren je om in een boom te klimmen als ze achter je aan komen!

We gaan nu even eten...de rest volgt later...

Na de boottocht wilden we nog een safari doen en reden naar het park Hluhluwe-Imfolozi reserve. In dit park 'wonen' ook de big 5, dus we hoopten hier de leeuwen te zien. In dit park reden we echter niet met een ranger, maar zelf met onze huurauto. Het duurde even voordat we wat zagen, maar uiteindelijk bleef het bij zebra's, impala's, giraffen en neushoorns. Helaas weer geen leeuwen dus. Het was nu wel extra spannend, omdat we helemaal zelf reden. Daarnaast maakte de rust in park, we zagen bijna geen andere mensen rijden, het wel extra spannend! Uiteraard blijft het ongelofelijk dat deze beesten zo dichtbij je auto kunnen en willen komen.

Terug in de lodge maakten we onder het genot van een drankje kennis met de Nederlandse eigenaren Martin en Marieke. We wilden deze avond niet weer in de lodge eten dus vroegen we naar een restaurant in de buurt. Uiteindelijk reden we samen met een ander Nederlands stel naar een lodge in de buurt (maar toch nog 30km verder). Hier hadden we weer eens voortreffelijk gegeten onder de heldere sterrenhemel. Rijden in het donker wordt hier afgeraden, maar met ons vieren durfde we het wel aan, ondanks dat er werd geroepen dat er een luipaard rondliep in de omgeving. Dat was best spannend over een zandweggetje!

De volgende ochtend gingen we na een rustig ontbijt (inclusief croissants!), verder richting de Drakensbergen. Onderweg zijn we gestopt bij het kustplaatsje Ballito. De parkeerwachter (op openbare parkeerplaatsen staan mensen om 'op je auto te passen' voor een fooitje) vond het maar wat interessant dat we uit Nederland kwamen en vertelde ons zowat de gehele geschiedenis van Kaapstad. En wij wilden naar het strand dus toen hij klaar was met zijn riedeltje zagen we het dan toch echt: het strand! Naast de hoge golven was het een gewoon kustplaatsje, waar we wat aten en weer vertrokken naar onze volgende stop: de Howick waterval. Aangekomen in het plaatsje Howick reden we helemaal verkeerd. We stopten bij een supermarkt en vroegen aan een man waar we moesten zijn. Hij vroeg of hij even zijn biertjes mochten kopen en dan mochten we hem volgen naar de waterval. We reden achter hem aan en kwamen uiteindelijk bij de waterval. Deze was adembenemend mooi, maar vertrokken na een paar foto's maar weer op weg naar onze eindbestemming: Winterton.

Eenmaal aangekomen bij Winterton, bleek dat onze lodge nog wel even een stukje verder was zo'n 30 km, middenin de bergen. Gelukkig kwamen we eind van de middag veilig aan. We wisten niet wat we zagen. We zijn op een guestfarm en het is hier prachtig! Ons huisje is heel groot en er zit zelfs een jacuzzi in de badkamer. We bleven eten in de lodge en het menu was vrij huiselijk, maar het was heerlijk! Ze maken hier alles zelf, van brood en boter tot het dessert. Na het diner maakten we uiteraard even gebruik van de jacuzzi, voordat we gingen slapen. Vanmorgen gingen we na een ontbijt een wandeling (een Hike) maken in de Drakensbergen. De route die wij hadden uitgekozen was een pittige wandeling van 3 uur, over zigzag paden en rotsjes en op sommige stukken in de brandende zon. De tocht was prachtig, maar gelukkig konden we ons tussendoor opfrissen bij de beekjes, de 'pools' en de watervallen, want het was natuurlijk hartstikke heet. Bizar is ook dat we uren niemand hebben gezien. Bij de ingang moest je je registreren, wat gelukkig wel een veilig gevoel gaf. We voelden ons echt een beetje alleen op de wereld.

Na de tocht besloten we terug te gaan naar de lodge, om een middagje te relaxen. Na een lichte lunch doken we dan eindelijk eens een plons in het zwembad. Zojuist hebben we weer heerlijk gegeten in de lodge en doen we nu nog even een drankje in de bar.

We zitten nu een week in Zuid-Afrika en voor ons gevoel zitten we hier al heel lang. We maken iedere dag zoveel dingen mee en we krijgen dagelijks zoveel indrukken, dat het lijkt alsof we hier al weken zitten! Morgen staan we vroeg op om het langste stuk van de vakantie te rijden: 540 kilometer in ongeveer 6 uur.